Woensdag 4 november 2020.
De hele wereld staat in brand. Gisteren zijn de presidentsverkiezingen in Amerika gehouden, en de uitslag is tot op dit moment (13:13 uur) nog niet bekend. Op social media gaat het bijna nergens anders over. Andere onderwerpen op het moment: de sinds gisteravond aangescherpte corona-maatregelen en die andere reden waarom de wereld in brand staat. In de afgelopen weken zijn er meerdere aanslagen gepleegd en aardbevingen geweest.
Maar ik kan de hele week al maar aan een ding denken. Woensdag 4 november 2020. D-day. Om de een of andere reden weet ik het allang. Ik weet heel zeker dat het zover is. Waarom? Geen idee. Ik heb er niet precies een reden voor. De vorige keer ging het ook zo. Ik wist het. Al voordat ik een test met 100 procent duidelijke uitslag in mijn handen had wist ik het.
En vandaag is het precies zo. Vanmorgen doe ik eerst weer een test, nadat de test van afgelopen weekend weer vreselijk onduidelijk was. Een duidelijk horizon streepje, maar of daar nou ook een verticaal streepje doorheen staat? De test van vanmorgen was ook onduidelijk. Een heel duidelijk horizontaal streepje. Maar daar staan toch ook de vage contouren van een verticaal streepje. Is het dan toch een plusje?
2 jaar geleden
Meteen denk ik terug aan 2 jaar geleden. Een week over tijd en alles in mij riep dat het zo was. Maar toch eerst maar een test doen. Ook die bleef vaag en onduidelijk. Twee keer achter elkaar. Daarna een duurdere, digitale test die een resultaat geeft waar geen discussies over mogelijk zijn. En die was positief. Natuurlijk.
Zou het dan nu weer net zo zijn? Eerst weer twee keer een vage, onduidelijke test voordat ik besluit een dure test te halen die mij een duidelijk resultaat geeft? Ik overleg even met de man des huizes. Of nou ja, eigenlijk is er weinig overleg nodig. Hij is het met me eens dat de contouren van het plusje zichtbaar zijn. Maar het minnetje veel duidelijker aanwezig is. “Haal maar zo’n dure test, schat”, zegt hij nog.
En ja hoor, natuurlijk zat mijn gevoel weer goed. Mama’s out there: Luister altijd eerst naar je gevoel. Het zegt dingen niet voor niks, geloof mij maar.
Over deze uitslag is geen discussie mogelijk. Deze zegt met woorden heel duidelijk of het een positieve test of negatieve test is. Geen vaag gedoe met streepjes, horizontaal of verticaal.
Rollercoaster 2.0
O M G!!! We beginnen heel deze achtbaan weer opnieuw.
“Het kan altijd nog mis gaan. We wachten toch wel tot 12 weken met het anderen te vertellen?” zegt hij nog. “Ja schat, het kan altijd nog misgaan. Maar dat kan het ook in een verder stadium nog. Ja, we wachten tot de 12 weken. Zolang we het niet hoeven te vertellen doen we dat niet”, stel ik hem gerust.
Ik loop vast naar beneden. Daar staat zij alweer vrolijk op mij te wachten. Ik pak haar voorpoten en dans samen een rondje door de kamer. “Er komt nog een draakje bij!” Vertel ik haar in al mijn blijdschap. Zij snapt er waarschijnlijk weinig van. Of zal ze het al aan me hebben geroken en lag ze daarom weer zo graag op mijn buik, ‘s avonds op de bank?
Ach het maakt ook niet zo veel uit. Het belangrijkste is dat nu alles goed blijft gaan. Met mijn HELE gezin. Ik kan niet wachten om je te zien en te ontmoeten kleine ukkepuk. Maar op dit moment kan ik vooral niet wachten tot ik het van de daken kan schreeuwen:
IK BEN WEER ZWANGER!!!
Deze blogpost heb ik geschreven de dag dat ik erachter kwam dat ik zwanger ben. Dit is dus puur mijn gedachten zoals die op dat moment waren.