Oops… we did it again!
Happy new … tja, wat kiezen we? Happy new year of happy new baby? Wij kiezen natuurlijk gewoon voor allebei dit jaar! Op de valreep in 2020 hebben wij nog een echo gehad en daar was dan eindelijk de langverwachte definitieve bevestiging: Wij zijn weer zwanger, yes!!
Ook bij deze baby ligt de uitgerekende datum in juli. Dat worden er dus twee onder twee! O jeej… Als we “het grote internet” moeten geloven, staan wij voor een behoorlijk pittige uitdaging. Maar, uitdagingen zijn er om aangepakt te worden, toch?!
Snel zwanger?
Aangezien ik bij Wolf met een spoed keizersnede ben bevallen moesten we sowieso weer een jaar wachten met opnieuw zwanger worden. Nou, dat is gelukt! Toen Wolf 1 jaar werd bereikten we toch een soort van magische grens waarna “we weer los mochten”. Gadver, wat klinkt dat plastisch hè. Maar tja, zo was het natuurlijk eigenlijk wel. Uiteindelijk heeft het dus zo’n 3 à 4 maanden geduurd voordat we weer zwanger waren. Best wel snel weer dus!
Wij zijn ons bewust dat dit niet iedereen zo gegund is. In onze omgeving is ook sprake van onvruchtbaarheid. Persoonlijk kan ik hier niet over schrijven, en zal dit dan verder ook niet doen.
Hoe voel ik mij de eerste 13 weken?
Heel kort gezegd: KUT. Ik ben nu 13 weken zwanger, maar so far zijn het 13 weken from hell. Ik ben vooral heel erg veel misselijk, tot overgeven aan toe. En laat het woord ochtendmisselijkheid je alsjeblieft niet misleiden, die misselijkheid beperkt zich echt niet alleen maar tot de ochtend.
Verder ben ik ook veel vermoeid en die combi maakte het voor mij onmogelijk om mij te concentreren en te werken. Al die tijd zit ik dus ook al ziek thuis, meh. Je begrijpt vast wel dat ik dus ook nog niet echt goed heb kunnen genieten van het feit dat wij weer een klein wondertje verwachten. De termijn echo was gelukkig goed en dus een hele opluchting, fijn om even bevestigd te zien dat het allemaal goed zit!
Een uitgebreidere blog over hoe ik mij de eerste weken heb gevoeld volgt nog zeer binnenkort :-).
Welke dingen gaan we regelen?
Hoewel we voor een heel eind weten wat we kunnen verwachten en heel veel spullen natuurlijk ook al in huis hebben, betekend dat niet dat we deze keer niets hoeven te regelen. Zo moet er nog een slaapkamer-wissel plaatsvinden. Wolf slaapt nu nog op de babykamer, die gaat naar onze slaapkamer. Wij gaan naar de slaapkamer die daarnaast ligt en de baby gaat naar de babykamer (nee, joh ;-)).
Daarnaast hebben we zo ongeveer alle kleertjes, hydrofiel doeken, dekentjes, etc. van Wolf zijn baby-periode bewaard. Oftewel: ik heb nog een uitzoek klusje voor me liggen! Ik twijfel nog even of ik alvast een voor-selectie ga maken van spullen die wij niet meer mooi vinden, ongeacht wat het geslacht van deze baby gaat zijn, of dat ik wacht tot het geslacht bekend is en ik dan alles meteen goed uitzoek.
En als het uitzoeken klaar is moet er natuurlijk ook nog iets gebeuren met het uitgezochte. Op dit moment heb ik echt even niet zo een heel goed beeld wat het zoal is, en hoe het er uit ziet, maar ik denk zo aan een deel doneren, verkopen en/of doorgeven aan vriendinnen en familie die kindjes verwachten.
Waar kijk ik naar uit?
Op het moment van schrijven zit ik natuurlijk nog in het eerste trimester, wel op het einde, maar toch. Ik heb dus ook nog een heleboel om naar uit te kijken. Zo zouden wij graag een geslachtsecho willen. Op dit moment is dat vanwege de corona-maatregelen niet mogelijk, en eerlijk gezegd betwijfel ik of dat na 19 januari veel verandering zal brengen.
Voor nu kijken we dus eerst heel erg uit naar de 20-weken echo. Natuurlijk is dat ook weer heel spannend, zal alles medisch wel in orde zijn met de baby?! Maar tegelijkertijd ook heel leuk om de baby weer te zien en om het geslacht te weten te komen!
En dan.. juli 2021! Ik kijk ontzettend uit naar wanneer de baby er is. Lekker knuffelen en lekker in die baby-bubbel zitten de eerste periode. Ik ben ook heel benieuwd hoe Wolf op zijn broertje of zusje gaat reageren. Hij is nu nog te jong om écht mee te krijgen wat er met mij gebeurd, maar hij zal er moeilijk omheen kunnen dat er dadelijk een baby bij ons is. Heel benieuwd naar zijn reactie!
Maar Wolf is niet de enige die zich enigszins zal moeten aanpassen, ook voor Ivy, de hond, zal er weer het een en ander veranderen. Bij de geboorte van Wolf heb ik geen seconde getwijfeld of zij wel positief zou reageren. Ik ben echt nooit bang geweest dat zij niet lief zou zijn voor de baby en dat ben ik nu ook weer niet.
Wij merken aan haar dat die rondrennende dreumes soms even te veel is, ze kan niet zoveel dutjes meer doen als ze misschien zou willen. Nu natuurlijk helemaal met de lockdown. Maar tegelijkertijd is ze ook weer door het dolle heen als Wolf weer thuis komt van een dagje kinderopvang of een nachtje uit logeren. Ik ben benieuwd of ze net zo nieuwsgierig gaat reageren als bij Wolf of dat ze nu misschien er wat geruster in is. Been there, done that. Zoiets?
Ik ben nu wel heel benieuwd. Ben jij ook zwanger? Hoe verliep jouw zwangerschap en wat zijn de dingen waar jij naar uitkeek?